Nie mam pojęcia w sumie czemu zdecydowałam się na studia informatyczne. Przenigdy jakoś specjalnie nie pociągały mnie komputery, nie lubiłam nigdy bawić się w wymianę twardych dysków, reorganizację systemów, nie lubiłam programować ani nic w tym stylu. Byłam jednakże w każdej sytuacji genialna z matematyki i fizyki. Kiedy zatem przyszło do wyboru studiów, do wyboru jakieś przyszłości byłam w kropce. Nigdy bowiem nie miałam jakiegoś specjalnego planu na życie, nie miałam specjalnego myśli na siebie. Nie wiem czemu wybrałam akurat informatykę, może dlatego, że ten kierunek radził mi mój chłopak i bliscy, jako kierunek przyszłości, po którym bez kłopotu będzie można odnaleźć pracę z wysokimi zarobkami. Myślę, ze to w tym momencie był ten motyw pchający mnie do tego wyboru. Jestem już jednak zmęczona tym pełnym studiowaniem, ponieważ mimo, że zaliczam wszystkie egzaminy i rozumiem co się dzieję w poszczególnych segmentach kodów to jednak czegoś mi brakuje, a mianowicie pasji i zaangażowania. Wybrany przez nas kierunek bowiem jest dla mnie kompletnie obojętny, a wręcz nudny i niepociągający, natomiast studiuje na tym kierunku już trzeci rok i głupio żeby było rezygnować po takim czasie, priorytetowo, że jestem docenianą studentką przez zdecydowana większość wykładowców.  Mogłam nie słuchać się opinii innych wyłącznie sama zadecydować o własnej przeszłości to chociaż nie miałabym do nikogo właśnie pretensji. Natomiast jest całkiem inaczej. http://silosypaszowe.pl Pozwoliłam innym wtargnąć w moją prywatność i decydować o tak ważnej dla mnie kwestii. Już przenigdy więcej nikomu na to nie pozwolę. Nie pragnie więcej w życiu spotkać się z sytuacją, kiedy to ktoś inny podejmuję za mnie tak kluczową i bardzo ważną decyzję. Kolejnym razem ogarnę wszystko sama.